Επειδή βαρέθηκα να ακούω επί δεκαετίες στα δελτία των ειδήσεων ότι "κάποιος"...διαρρέει μια είδηση και δεν έχει βρεθεί ένας χριστιανός να τους τηλεφωνήσει ότι το ρήμα ΔΕΝ είναι μεταβατικό, και ότι το ποτάμι δεν "ρέει" τίποτα, απλά "ρέει" και για να διαρρεύσει μιά είδηση δεν χρειάζεται κανέναν άλλο, το αποφασίζει ...μόνη της....
Επειδή βλέπω τον πανικό που δημιουργεί το "εκρήγνυμι(μαι)" και δανείζεται μορφές του "εκκράζω" αν χρειαστεί να κλιθούν αυτά τα δυό....
Επειδή οι μικρές ιστορίες που έλεγαν τα πνεύματα, οι οξείες και οι περισπωμένες για το παρελθόν της κάθε λέξης έχουν (λογικά) χαθεί.... και Έλληνες και ξένοι μαθητές σήμερα, μη έχοντας χρόνο να μάθουν το "γιατί", καθυστερούν διπλά για να αποστηθίσουν αντί να κάνουν συνειρμούς...
Και επειδή λατρεύω τη ζωντάνια και τις γλωσσικές παραμορφώσεις της "αργκό" (άλλο άγνοια, άλλο εξέλιξη)...
Είπα να ξεκινήσω αυτό το blog για μιά ανταλλαγή ιδεών, ελπίζοντας ότι κάποιος θα βρεί να στείλει κάποιους να πάρουνε τα ελληνικά από το χέρι και να τα περάσουν απέναντι, στην επόμενη στιγμή - με γνώση και αγάπη, αρχαιολάτρες και αρχαιολάγνοι μακριά.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Αλλο ένα δώρο...
ReplyDelete" ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ είναι γεμάτα καλαμιές.Ξόδεψα πολύν άνεμο για να μεγαλώσω.Μόνον έτσι έμαθα να ξεχωρίζω τους πιό ανεπαίσθητους συριγμούς,ν΄ακριβολογώ μες στα μυστήρια.
Μιά γλώσσα όπως η ελληνική όπου άλλο πράγμα είναι η αγάπη και άλλο πράγμα ο έρωτας`άλλο η επιθυμία και άλλο η λαχτάρα`άλλο η πίκρα και άλλο το μαράζι`άλλο τα σπλάχνα και άλλο τα σωθικά.Με καθαρούς τόνους,θέλω να πω,που-αλοίμονο-τους αντιλαμβάνονται ολοένα λιγότερο αυτοί που ολοένα περισσότερο απομακρύνονται απο το νόημα ενός ουράνιου σώματος που το φώς του είναι ο αφομοιωμένος μας μόχθος,έτσι καθώς δεν παύει να επαναστρέφεται κάθε μέρα όλο θάμβος για να μας ανταμείψει.
Θέλουμε-δε θέλουμε,αποτελούμε το υλικό μαζί και το όργανο μιάς αέναης ανταλλάγής ανάμεσα σ΄αυτό που μας συντηρεί και σ΄αυτό που του δίνουμε για να μας συντηρεί:το μαύρο,που δίνουμε,για να μας αποδωθεί λευκό,το θνησιμαίο,αείζωο.
Και χρωστάμε στη διάρκεια μιάς λάμψης την πιθανή ευτυχία μας."
ΜΥΡΙΣΑΙ ΤΟ ΑΡΙΣΤΟΝ-"Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΣ".
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ.
Κι ακόμα, θα έλεγα: προσπάθησε να μεταφράσεις τον "καημό" - και το "φιλότιμο": για να ανακαλύψεις με ποιόν μη-απαραίτητα-Έλληνα μπορείς να συνεννοηθείς.(Συνεννόηση, όχι αξιολόγηση και βαθμολογία...Άλλο το ένα, άλλο το άλλο...)Εκεί θα άξιζε να ξοδευτούν ώρες - και για να μας καταλάβουν οι άλλοι και για να καταλάβουμε εμείς τί λέμε.
ReplyDeleteΜε την γνωση σου της μοντερνας και της Αρχαις Ελλνηνικης γλωσσας, λογοτεχνιας και κουλτουρας, καφως και την αισθηση του χιουμορ σου, αυτο το blog προκειται να γινη καθημερινος μου συντροφος. Και πολυ χρησιμο για ντοπιους και ξενιτεμενους...
ReplyDeleteΙ.Σ.Φ-Μορερα
Η κουβέντα συνεχίζεται ανάμεσα σ'αυτό το blog και γειτονικά μας, χωρίς ακριβές πρόγραμμα, απευθυνόμενη καθαρά στο "θυμικό" όποιου περιπλανηθεί μέχρι εδώ. Ρίξτε μια ματιά στην ανταλλαγή σκέψεων στους Ποσειδωνιάτες - Poseidonians, για επιβίωση της γλώσσας και ερωτήματα ζωής κατά Καβάφη, Καζαντζάκη και άλλους.
ReplyDeleteΣχόλια,γνώμες, συμφωνίες, αντιρρήσεις, καλοδεχούμενα όλα.
Μαργαριτάρια, διαμάντια και άλλες πολύτιμες...κοτρώνες:
ReplyDeleteΑΝΤΕΝΝΑ δελτίο ειδήσεων 14-10-2009:
-Θα σκοτώθούμε που θα σκοτωθούμε με τους Κινέζους: ας είναι λοιπον για ΤΗΝ προβλήτα και όχι για ΤΟΝ προβλήτα! (Έλεος και προσοχή γιατί τη έρμη τη λέξη θα τη συγγενέψετε στο τέλος και με τα...βλήτα!)
-Όποιος θέλει να παραιτηθεί, ας το κάνει μόνος του: δεν μπορεί να ΤΟΝ παραιτήσει κανένας (βλέπε και "διαρρέω την έιδηση" στην πρώτη ανάρτηση).Πού είσαι Παπανδρέου Γεώργιε με το "εξηναγκάσθην εις παραίτηση"...
Το κακό είναι ότι φοβάμαι ότι θα έχουμε και συνέχεια...